က်မမွာဝရံတာေလးတခုရွိပါတယ္...
က်မပိုင္ဆိုင္တာမဟုတ္ေပမဲ့ က်မေနတဲ့အိမ္မွာရွိေနတဲ့ဝရံတာေလးဆိုေတာ့ က်မအျမဲတမ္းထိေတြ႕
ေနရတဲ့ ေနရာေလးပါဘဲ ...။
က်မအလုပ္ကျပန္လာတိုင္း အိမ္တံခါးဖြင့္ျပီးဝင္လိုက္တာနဲ႕ တျပိဳင္နက္ ပထမဆံုးလုပ္တာက
မီးခလုတ္ဖြင့္တာပါ ေနာက္ေတာ့ လြယ္ထားတဲ့ အိတ္ကို ခံုေပၚတင္တယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္ ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႕ေျခအိတ္ခြ်တ္တယ္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ျပစ္ထည့္တယ္..
ျပီးရင္လက္ေဆးတယ္..။ ျပီးရင္ေနာက္ေဖးတံခါးေလး ဖြင့္ျပီး ဝရံတာေလးမွာ ခဏေတာ့ရပ္မိတယ္..
ေန႕တိုင္းပါဘဲ အလုပ္ကေနျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း က်မေမာရင္ ေမာလာမယ္.. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕
စကားေျပာျပီး ရယ္ရင္လည္းရယ္လာမိမယ္... တခါတေလ ေဒါသျဖစ္ျပီးျပန္လာရင္ ျပန္လာမယ္ .ဒါေပမဲ့ဘယ္လိုခံစားခ်က္နဲ႕ဘဲ ျပန္လာလာ ေနာက္ေဖးဝရံတာေလး မွာ ရပ္လိုက္မိတိုင္း က်မခံစားမိတာ တခုထဲပါ ....အဲတာကေတာ့
အရာရာဟာ..တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတယ္ဆိုတာပါဘဲ ။။
တိတ္ဆိတ္ျခင္း ေအးစက္ျခင္း ျငိမ္သက္ျခင္း တစံုတခုကိုတမ္းတမိျခင္း အရာရာအားလံုးဟာ..လႈပ္ရွားမႈ႕မ၇ွိဘဲ ျငိမ္သက္ေနတယ္... က်မအေတြးေတြလည္း တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတယ္ ..က်မအသက္ရႈေနတဲ့အသံ က်မနွလံုးခုန္ေနတဲ့အသံ
က်မျပန္ၾကားေနရသလိုဘဲ ။ က်မေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက ဘာမွမေျပာင္းလဲပါဘူး ဒါေပမဲ့ ဝရံတာမွာ ရပ္ေနတဲ့ က်မရင္ထဲမွာေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲေနတယ္ ။
လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးနဲ႕ သတိရမိတယ္ ...နင့္နင့္သည္းသည္း တမ္းတမိတယ္ ..
နာနာက်ည္းက်ည္း နဲ႕ရင္နာမိတယ္ ...မ်က္နွာတခုလံုးစပ္ဖ်င္းဖ်င္းနဲ႕ ပူေလာင္လာေအာင္ရွက္မိတယ္
က်မရဲ႕ဝရံတာေလးကေနၾကည့္ရင္ အေနာက္ဘက္မွာ တိုက္အျမင့္ႀကီးနွစ္တိုက္ ရွိတယ္... အိမ္ေနာက္ဘက္မွာ ကေလးကစားတဲ့ ရပ္ကြက္ကစားကြင္းလိုမ်ိဳး ကစားကြင္း
အေသးစားေလးတခုရွိတယ္ ။ က်မရဲ႕ဝရံတာေလးကေန ၾကည့္လိုက္ရင္ ေကာင္းကင္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေတာ့မျမင္ရပါဘူး တိုက္အျမင့္ႀကီးနဲ႕ကြယ္ေနလို႕ပါ ။က်မတခ်ိဳ႕ညေတြမွာ
ဝရံတာေလးကေန ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ျပီး လမင္းကိုရွာမိတယ္ ။ သူဘယ္ေနရာမွာမ်ားရွိေနပါလိမ့္လို႕ ။သူဘယ္ေနရာမွာမ်ားသာေနပါလိမ့္လို႕ ...။။
တခ်ိဳ႕ညေတြမွာ..က်မဝရံတာေလးမွာရပ္ျပီး အရင္တခ်ိန္ကအသံေတြကို ျပန္ၾကားေယာင္မိတယ္
က်မရယ္ေမာခဲ့တဲ့အသံေတြ က်မၾကည္ၾကည္နူးနူးနဲ႕ စကားေျပာေနတဲ့အသံေတြ ရယ္တာသူမ်ား
ေတြၾကားမွာစိုးလို႕ ပါးစပ္လက္နဲ႕အုပ္ျပီး တိုးတိုးေလးႀကိတ္ရယ္ေနတဲ့အသံေတြ ..
စိတ္ဆိုးျပီးေဒါသနဲ႕ စကားေျပာေနတဲ့အသံေတြ ရႈိက္သံတဝက္နဲ႕ စကားေျပာေနတာေတြ
က်မငိုေနတဲ့ အသံေတြ တေယာက္နဲ႕တေယာက္အေျခအတင္ေျပာရင္းနဲ႕ ေဒါသထြက္ျပီး က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေျပာမိတဲ့အသံေတြ ...ဝရံတာနံရံေလးမွာ မွီထိုင္ျပီး
လက္ထဲမွာ ဖုန္းကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ျပီး တေယာက္ထဲႀကိတ္ ငိုေနတဲ့အသံေတြ မိုးရြာတဲ့ညေတြမွာ..မိုးသံနဲ႕အတူ က်မရဲ႕ငိုသံေတြ ... မိုးေရစက္ေတြနဲ႕
အတူက်လာတ့ဲ က်မရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ ..။။တခ်ိန္တုန္းက အသံေတြ ..ျပီးဆံုးသြားခဲ့တဲ့ အတိတ္ကအသံေတြ ...က်မ ရဲ႕ တခ်ိန္တုန္းကအသံေတြ ...။။
ဝရံတာေလးမွာ ရပ္မိတိုင္း က်မအဲလိုအသံေတြကို တိတ္တိတ္ေလးျပန္ရွာမိတယ္ တိတ္တိတ္ေလးျပန္ၾကားေယာင္မိတယ္ ...ရင္ထဲမွာနင့္နင့္သည္းသည္းကိုခံစားမိတယ္..။။
ဒီေန႕လည္းက်မအလုပ္ကျပန္လာတယ္ ..သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ရန္ကုန္မွာတုန္းကရုပ္ရွင္သြားၾကည့္တုန္းက
အေၾကာင္းေတြေျပာျပီးရီလာတာ...အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္... တံခါးဖြင့္တယ္.. မီးခလုတ္ဖြင့္တယ္..
ေျခအိတ္ေလးခြ်တ္တယ္...ေနာက္ေတာ့ ဝရံတာတံခါးေလးဖြင့္ျပီး ထြက္ရပ္မိတယ္ ..
ဝရံေလးစီေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ တျပိဳင္နက္ အရာအားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားတယ္
က်မေရွ႕မွာျမင္ေနရတဲ့ တိုက္အျမင့္ႀကီးမွာ တခ်ိဳ႕အခန္းေတြက မီးလင္းလို႕ ..
..တခ်ိဳ႕အခန္းေတြက ေမွာင္မည္းလို႕ ... အလင္းအေမွာင္ကလည္း မညီမွ်လိုက္တာေလ ။။
လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ကစားကြင္းေလးကလည္း တိတ္ဆိတ္လို႕
( အင္းေလ..က်မအလုပ္ကျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္ကညသန္းေကာင္ျဖစ္ေနျပီဟာ..
ကစားကြင္းမွာဘယ္သူရွိေတာ့မွာလဲေနာ္....ကစားကြင္းကတိတ္ဆိတ္ေနမွာဘဲေလ..
က်မကလည္းတခါတေလ အမွန္တရားကိုိသိသိႀကီးနဲ႕လက္မခံခ်င္ဘူး..ေခါင္းမာတာေလ..)
အရာအားလံုးတိတ္ဆိတ္ေနလိုက္တာ ..။။ က်မဝရံတာေလးမွာရပ္မိတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္...
လူကသာ ဝရံတာေလးမွာရပ္ေနတာ စိတ္ကေတာ့ ဟိုးအေဝးႀကီးကို လြင့္ထြက္သြားလိုက္တာ
က်မကိုယ္တိုင္ေတာင္ လိုက္ဖမ္းမမိနိုင္တဲ့ ေနရာတခုကိုေရာက္သြားသလိုပါဘဲ ။
က်မအသက္ရႈေနတဲ့အသံ က်မနွလံုးခုန္ေနတဲ့အသံေလး က်မဘာသာျပန္ၾကားေနသလိုဘဲ ..။
ေနာက္ေတာ့ က်မခ်မ္းလာတယ္...ေလတိုက္ေနတဲ့အသံ သစ္ရြက္လႈပ္သံလုိလို
ၾကားေနရသလိုဘဲ..ေလတိုက္လို႕ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္လာတယ္ ...အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မကိုတေယာက္ေယာက္က လွမ္းေျပာလိုက္တယ္ ..။။အိမ္ထဲျပန္ဝင္သင့္ျပီတဲ့ ..။ဆက္ရပ္ေနရင္ဖ်ားသြားလိမ့္မယ္တဲ့ ...။
ဘယ္သူလွမ္းေျပာလိုက္တာလည္း က်မမသိဘူး... ဘယ္ေနရာကေန လွမ္းေျပာလိုက္တာလည္း က်မမသိဘူး..ဒါေပမဲ့ က်မစိတ္ထဲ တေယာက္ေယာက္ ေျပာလိုက္တယ္...
က်မစိတ္ထဲၾကားလိုက္တယ္...။။
ေနာက္ေတာ့ က်မအိမ္ထဲျပန္ဝင္လာတယ္ က်မရဲ႕ဝရံတာတံခါးေလးကို
အသာေလးျပန္ပိတ္လိုက္တယ္ .. ။။
ပစ္ပစ္
23.5.2012 AM 3:29
(ပံုေလးကို google ကေနယူသံုးပါတယ္ )
က်မပိုင္ဆိုင္တာမဟုတ္ေပမဲ့ က်မေနတဲ့အိမ္မွာရွိေနတဲ့ဝရံတာေလးဆိုေတာ့ က်မအျမဲတမ္းထိေတြ႕
ေနရတဲ့ ေနရာေလးပါဘဲ ...။
က်မအလုပ္ကျပန္လာတိုင္း အိမ္တံခါးဖြင့္ျပီးဝင္လိုက္တာနဲ႕ တျပိဳင္နက္ ပထမဆံုးလုပ္တာက
မီးခလုတ္ဖြင့္တာပါ ေနာက္ေတာ့ လြယ္ထားတဲ့ အိတ္ကို ခံုေပၚတင္တယ္ ။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္ ေလွ်ာက္သြားရင္းနဲ႕ေျခအိတ္ခြ်တ္တယ္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ျပစ္ထည့္တယ္..
ျပီးရင္လက္ေဆးတယ္..။ ျပီးရင္ေနာက္ေဖးတံခါးေလး ဖြင့္ျပီး ဝရံတာေလးမွာ ခဏေတာ့ရပ္မိတယ္..
ေန႕တိုင္းပါဘဲ အလုပ္ကေနျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း က်မေမာရင္ ေမာလာမယ္.. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕
စကားေျပာျပီး ရယ္ရင္လည္းရယ္လာမိမယ္... တခါတေလ ေဒါသျဖစ္ျပီးျပန္လာရင္ ျပန္လာမယ္ .ဒါေပမဲ့ဘယ္လိုခံစားခ်က္နဲ႕ဘဲ ျပန္လာလာ ေနာက္ေဖးဝရံတာေလး မွာ ရပ္လိုက္မိတိုင္း က်မခံစားမိတာ တခုထဲပါ ....အဲတာကေတာ့
အရာရာဟာ..တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတယ္ဆိုတာပါဘဲ ။။
တိတ္ဆိတ္ျခင္း ေအးစက္ျခင္း ျငိမ္သက္ျခင္း တစံုတခုကိုတမ္းတမိျခင္း အရာရာအားလံုးဟာ..လႈပ္ရွားမႈ႕မ၇ွိဘဲ ျငိမ္သက္ေနတယ္... က်မအေတြးေတြလည္း တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတယ္ ..က်မအသက္ရႈေနတဲ့အသံ က်မနွလံုးခုန္ေနတဲ့အသံ
က်မျပန္ၾကားေနရသလိုဘဲ ။ က်မေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက ဘာမွမေျပာင္းလဲပါဘူး ဒါေပမဲ့ ဝရံတာမွာ ရပ္ေနတဲ့ က်မရင္ထဲမွာေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲေနတယ္ ။
လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးနဲ႕ သတိရမိတယ္ ...နင့္နင့္သည္းသည္း တမ္းတမိတယ္ ..
နာနာက်ည္းက်ည္း နဲ႕ရင္နာမိတယ္ ...မ်က္နွာတခုလံုးစပ္ဖ်င္းဖ်င္းနဲ႕ ပူေလာင္လာေအာင္ရွက္မိတယ္
က်မရဲ႕ဝရံတာေလးကေနၾကည့္ရင္ အေနာက္ဘက္မွာ တိုက္အျမင့္ႀကီးနွစ္တိုက္ ရွိတယ္... အိမ္ေနာက္ဘက္မွာ ကေလးကစားတဲ့ ရပ္ကြက္ကစားကြင္းလိုမ်ိဳး ကစားကြင္း
အေသးစားေလးတခုရွိတယ္ ။ က်မရဲ႕ဝရံတာေလးကေန ၾကည့္လိုက္ရင္ ေကာင္းကင္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေတာ့မျမင္ရပါဘူး တိုက္အျမင့္ႀကီးနဲ႕ကြယ္ေနလို႕ပါ ။က်မတခ်ိဳ႕ညေတြမွာ
ဝရံတာေလးကေန ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ျပီး လမင္းကိုရွာမိတယ္ ။ သူဘယ္ေနရာမွာမ်ားရွိေနပါလိမ့္လို႕ ။သူဘယ္ေနရာမွာမ်ားသာေနပါလိမ့္လို႕ ...။။
တခ်ိဳ႕ညေတြမွာ..က်မဝရံတာေလးမွာရပ္ျပီး အရင္တခ်ိန္ကအသံေတြကို ျပန္ၾကားေယာင္မိတယ္
က်မရယ္ေမာခဲ့တဲ့အသံေတြ က်မၾကည္ၾကည္နူးနူးနဲ႕ စကားေျပာေနတဲ့အသံေတြ ရယ္တာသူမ်ား
ေတြၾကားမွာစိုးလို႕ ပါးစပ္လက္နဲ႕အုပ္ျပီး တိုးတိုးေလးႀကိတ္ရယ္ေနတဲ့အသံေတြ ..
စိတ္ဆိုးျပီးေဒါသနဲ႕ စကားေျပာေနတဲ့အသံေတြ ရႈိက္သံတဝက္နဲ႕ စကားေျပာေနတာေတြ
က်မငိုေနတဲ့ အသံေတြ တေယာက္နဲ႕တေယာက္အေျခအတင္ေျပာရင္းနဲ႕ ေဒါသထြက္ျပီး က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေျပာမိတဲ့အသံေတြ ...ဝရံတာနံရံေလးမွာ မွီထိုင္ျပီး
လက္ထဲမွာ ဖုန္းကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ျပီး တေယာက္ထဲႀကိတ္ ငိုေနတဲ့အသံေတြ မိုးရြာတဲ့ညေတြမွာ..မိုးသံနဲ႕အတူ က်မရဲ႕ငိုသံေတြ ... မိုးေရစက္ေတြနဲ႕
အတူက်လာတ့ဲ က်မရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ ..။။တခ်ိန္တုန္းက အသံေတြ ..ျပီးဆံုးသြားခဲ့တဲ့ အတိတ္ကအသံေတြ ...က်မ ရဲ႕ တခ်ိန္တုန္းကအသံေတြ ...။။
ဝရံတာေလးမွာ ရပ္မိတိုင္း က်မအဲလိုအသံေတြကို တိတ္တိတ္ေလးျပန္ရွာမိတယ္ တိတ္တိတ္ေလးျပန္ၾကားေယာင္မိတယ္ ...ရင္ထဲမွာနင့္နင့္သည္းသည္းကိုခံစားမိတယ္..။။
ဒီေန႕လည္းက်မအလုပ္ကျပန္လာတယ္ ..သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ ရန္ကုန္မွာတုန္းကရုပ္ရွင္သြားၾကည့္တုန္းက
အေၾကာင္းေတြေျပာျပီးရီလာတာ...အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္... တံခါးဖြင့္တယ္.. မီးခလုတ္ဖြင့္တယ္..
ေျခအိတ္ေလးခြ်တ္တယ္...ေနာက္ေတာ့ ဝရံတာတံခါးေလးဖြင့္ျပီး ထြက္ရပ္မိတယ္ ..
ဝရံေလးစီေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ တျပိဳင္နက္ အရာအားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားတယ္
က်မေရွ႕မွာျမင္ေနရတဲ့ တိုက္အျမင့္ႀကီးမွာ တခ်ိဳ႕အခန္းေတြက မီးလင္းလို႕ ..
..တခ်ိဳ႕အခန္းေတြက ေမွာင္မည္းလို႕ ... အလင္းအေမွာင္ကလည္း မညီမွ်လိုက္တာေလ ။။
လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ကစားကြင္းေလးကလည္း တိတ္ဆိတ္လို႕
( အင္းေလ..က်မအလုပ္ကျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္ကညသန္းေကာင္ျဖစ္ေနျပီဟာ..
ကစားကြင္းမွာဘယ္သူရွိေတာ့မွာလဲေနာ္....ကစားကြင္းကတိတ္ဆိတ္ေနမွာဘဲေလ..
က်မကလည္းတခါတေလ အမွန္တရားကိုိသိသိႀကီးနဲ႕လက္မခံခ်င္ဘူး..ေခါင္းမာတာေလ..)
အရာအားလံုးတိတ္ဆိတ္ေနလိုက္တာ ..။။ က်မဝရံတာေလးမွာရပ္မိတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္...
လူကသာ ဝရံတာေလးမွာရပ္ေနတာ စိတ္ကေတာ့ ဟိုးအေဝးႀကီးကို လြင့္ထြက္သြားလိုက္တာ
က်မကိုယ္တိုင္ေတာင္ လိုက္ဖမ္းမမိနိုင္တဲ့ ေနရာတခုကိုေရာက္သြားသလိုပါဘဲ ။
က်မအသက္ရႈေနတဲ့အသံ က်မနွလံုးခုန္ေနတဲ့အသံေလး က်မဘာသာျပန္ၾကားေနသလိုဘဲ ..။
ေနာက္ေတာ့ က်မခ်မ္းလာတယ္...ေလတိုက္ေနတဲ့အသံ သစ္ရြက္လႈပ္သံလုိလို
ၾကားေနရသလိုဘဲ..ေလတိုက္လို႕ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္လာတယ္ ...အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မကိုတေယာက္ေယာက္က လွမ္းေျပာလိုက္တယ္ ..။။အိမ္ထဲျပန္ဝင္သင့္ျပီတဲ့ ..။ဆက္ရပ္ေနရင္ဖ်ားသြားလိမ့္မယ္တဲ့ ...။
ဘယ္သူလွမ္းေျပာလိုက္တာလည္း က်မမသိဘူး... ဘယ္ေနရာကေန လွမ္းေျပာလိုက္တာလည္း က်မမသိဘူး..ဒါေပမဲ့ က်မစိတ္ထဲ တေယာက္ေယာက္ ေျပာလိုက္တယ္...
က်မစိတ္ထဲၾကားလိုက္တယ္...။။
ေနာက္ေတာ့ က်မအိမ္ထဲျပန္ဝင္လာတယ္ က်မရဲ႕ဝရံတာတံခါးေလးကို
အသာေလးျပန္ပိတ္လိုက္တယ္ .. ။။
ပစ္ပစ္
23.5.2012 AM 3:29
(ပံုေလးကို google ကေနယူသံုးပါတယ္ )
.jpg)
